Strona główna

dominika Jasińska - NVC

Menu

Nonviolent Communication

Wprowadzenie

Na początku Porozumienie bez Przemocy to metoda komunikacji, która często, gdy zaczyna się ją zgłębiać, staje się filozofią życia. Dlaczego? Bo oparta jest na wzajemnym szacunku, zbliża ludzi, za najważniejszy cele stawiając sobie kontakt – kontakt z innymi i z samym sobą. Uczy docierania do najważniejszych ludzkich potrzeb, traktowania je jako piękne i wartościowe.

Twórca metody, Marshall Rosenberg, dr psychologii i mediator, zwraca uwagę na to, jak język „przemocy”, inaczej język krytyki i ocen, wpływa na nasze relacje, utrudnia kontakt i docieranie do tego, co dla nas ważne. W zamian proponuje sposób komunikowania unikający słownej agresji, opierający się na obserwacji, kontakcie z własnymi uczuciami, wyrażaniu potrzeb i formułowaniu prośby.

Odpowiedzialność w moich rękach

Inną ważną kwestią, na którą zwraca uwagę NVC, jest branie odpowiedzialności za własne decyzje i wybory i unikanie obwiniania innych lub świata za nasze życie - „musiałem to zrobić”, „szef mi kazał”, „takie jest życie”, itp. Gdy odpowiedzialność jest w naszych rękach mamy większy wpływ na dokonywane wybory, na zmianę sytuacji, które nam nie odpowiadają, na szukanie rozwiązań lub wyjścia z różnych niewygodnych sytuacji. Dzięki braniu odpowiedzialności często decydujemy się na zmianę w życiu, która do tej pory napawała nas lękiem lub frustracją. Innym aspektem tego tematu jest odpowiedzialność za to, co czuję i nie obarczanie innych winą za to, co czuję. Kontakt z własnymi uczuciami, nie odcinanie się od nich to jeden z filarów Porozumienia bez Przemocy.

Ciekawość i empatia

NVC pokazuje w praktyczny sposób jak używać języka by budować kontakt z innymi, ale przede wszystkim podkreśla rolę intencji. Bez chęci nawiązania kontaktu, bez ciekawości, co się dzieje po drugiej stronie, bez próby zastanowienia się, jakie potrzeby kryją się pod wypowiedziami drugiej osoby, nawiązanie kontaktu może być trudne. Dlatego NVC często określa się jako taniec – budowanie kontaktu poprzez naszą obecność, słowa, zachowanie to taniec pomiędzy wsłuchiwaniem się w siebie i w to co dla mnie ważne i próbą bycia z drugą stroną i zastanawianie się, co dla niej jest ważne. Dlatego też NVC często nazywa się komunikacją empatyczną – empatia – wsłuchiwanie się w siebie i innych, współodczuwanie, bycie z innymi na poziomie uczuć i potrzeb to kolejny filar NVC.

Docieranie do tego, co najważniejsze

Kluczem w relacjach jest dotarcie do tego, co dla nas najważniejsze, do tego, co jest motorem naszych działań – dotarcie do potrzeb. Wszystko, co robimy w życiu służy zaspokajaniu potrzeb. Tak jest i będzie – nie zmienimy tego – jedyne, co możemy zrobić to wpłynąć na to, jak to będziemy robić – czy w zgodzie z sobą i z innymi czy popadając w konflikty. Niestety kultura, w której żyjemy, środowisko, w którym się wychowujemy, język, którym operujemy sprzyja takim zachowaniom, które pogłębiają konflikty. Jesteśmy nauczeni by do zaspokajania naszych potrzeb wybierać strategie, które ranią innych ludzi – najsmutniejsze jest to, że często nie jesteśmy tego świadomi, często dziwimy się, że nasze słowa wywołały eskalację konfliktu – bo nie robimy tego celowo. Porozumienie bez Przemocy uczy rozpoznawania potrzeb i takiego doboru strategii na ich zaspokojenie by nie ranić tylko by budować kontakt.

Porozumienie bez Przemocy jest dla wszystkich

I co w tym wszystkim najciekawsze, Porozumienie bez Przemocy jest dla wszystkich – dorosłych, dzieci, nauczycieli i uczniów, pomaga w relacjach z bliskimi, w pracy, wykorzystywane jest w rozwiązywaniu konfliktów zbrojnych na świecie oraz mediacji.

autorka: Dominika Jasińska

na podstawie:
Marshall B. Rosenberg, Porozumienie bez przemocy. O języku serca,Wydawnictwo Jacek Santorski & CO, Warszawa 2003
Marshall B. Rosenberg, Rozwiązywanie konfliktów poprzez porozumienie bez przemocy, Jacek Santorski & CO Agencja Wydawnicza, Warszawa 2008

Poczytaj dodatkowo: